|
|||
Het gebeurt zelden dat een muzikant al op zeer jonge leeftijd een uitstekende zangstem, virtuoos gitaarspel en gedegen schrijfmanskunst in zich verenigt. Maar wat nog meer indruk maakt is dat de nu 23 jarige Marcus King zijn significante invloeden van artiesten als Gov’t Mule (Warren Haynes), The Allman Brothers, Lynyrd Skynyrd, Grateful Dead, The Black Crowes, Marvin Gay, Ray LaMontagne, Gary Clark Jr. en Stevie Ray Vaughan al volledig geabsorbeerd lijkt te hebben en weet om te zetten naar songs waarin soul, blues, Southern rock en jam moeiteloos een eigen sound en authenticiteit krijgen. In zo’n geval spreken we van een fenomeen en dat geldt zeker voor de in 1996 te Greenville, South Carolina geboren Marcus King die reeds op jonge leeftijd samen met zijn vader, bluesgitarist Marvin King op het podium staat en daar de knepen van het muziekmaken leert. In 2013 richt Marcus zijn eigen band op en in 2015 brengen ze een eerste album ‘Soul Insight’ uit. Daarna krijgt de band al snel een platencontract bij Fantasy Records waarop het tweede album ‘The Marcus King Band’ in 2016 verschijnt in productie van Warren Haynes. Marcus King heeft zich intussen een gedegen live reputatie waargemaakt en in 2018 volgt ‘Carolina Confessions’ in productie van Dave Cobb (van Sturgill Simpson en Chris Stapleton faam). Marcus King’ aanzien in muzikantenkringen gaat crescendo en hij staat op het podium met Warren Hayes, Derek Trucks en Chris Stapleton gepaard met optredens in steeds grotere zalen. In 2019 ontmoet hij Dan Auerbach van The Black Keys waarmee hij zijn eerste solo album maakt “El Dorado” dat in januari 2020 uitkomt en waaraan de huidige tour is opgehangen. Dat album wordt alom geprezen en dus ook buiten Southern rock, blues en soul kringen wegens het meer song georiënteerd materiaal met slepende country/soul in een fijne cleane productie van Dan Auerbach die ook meeschreef aan de songs. Wie afgaande op dit laatste werkstuk vandaag naar de AB was afgezakt komt enigszins bedrogen uit. Marcus King is een veelzijdig virtuoos performer. Samen met een even virtuoze vijfkoppige band bestaande uit keyboardspeler Dane Farnsworth, trompettist Justin Johnson, saxofonist Dean Mitchell, bassist Stephen Campbell en drummer Jack Ryan is The Marcus King Band een geoliede machine die een overweldigende soul- en bluesshow neerzet waarin de met studiomuzikanten opgenomen nieuwe songs van ‘Eldorado’ live volledig inpassen in het met blazers versterkte volle southern rock bandgeluid. Stipt half negen staat de band op het podium. Marcus King en de zijnen voeren meteen de spanning op in het groovende “Turn It Up”. “Never In My life”, een cover van Mountain rockt uptempo maar het geluid staat vooralsnog veel te hard en Marcus stem is onverstaanbaar in de volgestouwde geluidsmix met blazers. Dat geldt evenzo voor de zware bluesrocker “Virginia” waarin King zowaar Stevie Ray Vaughan naar de kroon steekt. Diverse instrumentaties met vingervlugge gitaarsolo’s vormen de aanloop tot een fantastisch “How Long”. Marcus’ emotionele stem is nu wel goed verstaanbaar en hij zingt met veel soul het refrein terwijl er ruimte is voor solo’s op trompet en saxofoon en Marcus voor het eerst in duel gaat met toetsenist Dane Farnsworth. “One Day She’s Here” is in aanvang zachte soul, lekker meedeinend die uitmondt in een uitgesponnen jamsessie met virtuoze gitaarsolo’s met aan het eind Marcus solo in een verrassend stukje a capella “Grinnin’ In Your Face” van bluesman Son House. De bluesklassieker “I Just Want to Make Love to You/ Hoochie Coochie Man” geeft Marcus andermaal de gelegenheid om zijn vingervlug gitaarspel te etaleren en is een must voor alle gitaarfreaks al had de vervormde keyboardsolo niet gemoeten. Zoals verwacht ligt de focus van de set meer op jamming met lange solo's en instrumentale runs. In die contekst is het ter contrast volop genieten van een country soulballade als “Wild Flowers & Wine” met fijne zang en een knappe gitaarsolo to the point. “Self-hatred” is weerom onzuiver gezongen met een té volgestouwde geluidsmix van toetsen, blazers en King’s slide gitaar gesoleer er bovenop. Jammer maar dat wordt snel goed gemaakt. Even later kan ik opveren bij het herkennen van de begintune van “Hot 'Lanta” een instrumentaal werkstuk van The Allman Brothers dat Marcus en Co uitvoeren in een zinderend samenspel met aan het eind een gesmaakte drumsolo. Zoals blijkt is de geluidsmix wél goed in de ballades en mid-tempo songs met de hemelse stem van Marcus op de voorgrond tijdens de zoetgevooisde ballade “Break”, de aan Willie Nelson opgedragen countrysong “Too Much Whiskey” of de meezingende feel van “Homesick”, een mid-tempo soulballade met een ouderwets herhalend refrein. Zware blues gitaarrifs, funky jazz en uptempo spel doorspekt met de “Pipeline” gitaarintro vormen het begin van een nieuwe jamsessie met bandintroducties en lange solospots voor achtereenvolgens bassist Stephen Campbell, toetsenist Dane Farnsworth, trompettist Justin Johnson, saxofonist Dean Mitchell en drummer Jack Ryan. De mooie ballade “Goodbye Carolina” met fijne slide gitaarlicks mag de reguliere set afsluiten al houdt gitaarman King tot aan het eind het foot stompin’ ritme aan met nog een laatste heftige gitaarsolo. De toegift is in hoofdzaak rockend met voorafgaand een donker ‘ingetogen’ “No Pain” gevolgd door een uitgesponnen episch rockend “Down By The River” (Neil Young & Crazy Horse cover) om finaal te eindigen met het wild rockende “The Well” een classic rocksong met een Led Zeppelin rif en schreeuwende vocalen. Ook dat kan Marcus King! We hebben een performer gezien op het toppunt van zijn kunnen. Marcus King is in vele aan blues verwante subgenres thuis. The Marcus King Band duwt twee uur lang de gaspedaal in. Marcus’ neiging om in elke song overvloedig te gaan soleren of het tot een jamsessie te rekken legt hem vooralsnog geen windeieren. Toch zou het concert gebaat zijn met meer focus op de songs en kortere instrumentaties én met een betere globale geluidsmix. Nu was het een goed concert maar geen topconcert. Marc Buggenhoudt Setlist El Dorado Tour 1. Intro / Turn It Up (El Dorado, 2020)
|
|||
|